Destijds heeft men de Hasseltse schaatsbaan een volkse benaming willen geven, en dat is dan “De Schaverdijn” geworden. Dat “schaverdijn” is een prachtig dialectwoord voor schaats, maar helaas geen Hessels. In het Hasselts dialect zou dat “De Schriekschouen” moeten heten. Wie steekt een naamsverandering op zijn hoed, zodat we in Hasselt weer net als vroeger “schriekschouen kunne rèèn”?

Sedert enkele jaren erger ik, en vele rechtgeaarde Hasselaren met mij, me blauw aan dat woord “foor”, soms zelfs “verhasselst tot “fóéer”, wat helemaal onzinnig is. “Foor” is een woord van Brabantse origine. Hasselt heeft hier al een prachtig (en zelfs algemeen Nederlands!) woord voor: “Hasselt Kermis” of in ’t Hessels “Hasselt kèrremis/kèrremës”. Dat vreemde importwoord “foor” kunnen we in Hasselt dus missen als kiespijn.

Op school hebben ze ons jaren ingepompt dat je in het Nederlands niet “gegoven” maar “gegeven” hoorde te zeggen. Die mentale dril heeft zijn doel blijkbaar meer dan bereikt: zelfs in het Hessels hoor je steeds vaker “gegieëve” in plaats van het aloude traditionele “gegeuve”.

Het zou me niet verwonderen dat die pseudo-Hesselse liefdesverklaring via de popmuziek in ons dialect is binnengeslopen: I love you, ik hou van jou. Het echte Hasseltse “Iech zejen oech gjâân” is achter struik of kant op zwoele meinachten gelukkig ook nog vaak te horen. Een betere garantie voor eeuwige liefde en trouw bestaat er immers niet.